lunes, 11 de septiembre de 2017
miércoles, 6 de septiembre de 2017
6. Jainkoaren zantzuak
VI IKASGAIA
Jainkoaren zantzuak
1.- Jesusen jaiotza iragarri
26 Handik sei hilabetera, Jainkoak Gabriel aingerua bidali zuen Nazaret zeritzan Galileako herri batera, 27 birjina batengana; birjinak Maria zuen izena, eta Jose zeritzan Daviden jatorriko gizon batekin ezkontzeko hitzemana zegoen.
28 Aingeruak, Mariarenean sarturik, esan zion:
–Agur, Jainkoaren gogoko hori! Jauna zurekin.
29 Hitz hauek entzutean, ikaratu egin zen Maria eta agur horrek zer esan nahi ote zuen galdetzen zion bere buruari. 30 Aingeruak esan zion:
–Ez beldurtu, Maria! Jainkoak gogoko zaitu.
31 Hara, haurdun gertatuko zara, semea izango duzu eta Jesus
ipiniko diozu izena.
32 Handia izango da, Goi-goikoaren Seme deituko diote, eta bere aita Daviden tronua emango dio Jainko Jaunak.
33 Israel herriko errege izango da betiko, eta beraren erregetzak ez du azkenik izango.
34 Mariak esan zion aingeruari:
–Baina nola gerta daiteke hori, ez bainaiz gizon batekin bizi?
35 Aingeruak erantzun zion:
–Espiritu Santua etorriko da zuregana eta Goi-goikoaren indarrak hodeiak bezala
estaliko zaitu; horregatik, zuregandik jaioko dena santua izango da eta Jainkoaren Seme deituko diote.
36 Begira, Elisabet zure lehengusina ere haurdun gertatu da bere zaharrean eta sei hilabeteko dago agorra omen zena; 37 Jainkoarentzat ez baita ezer ezinezkorik.
38 Orduan, esan zuen Mariak:
–Hona hemen Jaunaren mirabea. Gerta bekit zuk esan bezala.
Eta aingeruak utzi egin zuen.
2.- Mariak Elisabeti ikustaldia
9 Handik egun batzuetara, Maria etxetik atera eta Judeako mendialdeko hiri batera joan zen arin-arin, 40 eta, Zakariasen etxean sarturik, Elisabeti agur egin zion. 41 Mariaren agurra entzun bezain laster, Elisabeti punpaka hasi zitzaion haurra sabelean. Une berean, Espiritu Santuaz beterik gelditu zen Elisabet,
42 eta goraki esan zuen: «Bedeinkatua zu emakume guztien artean eta bedeinkatua zure sabeleko fruitua! 43 Nor naiz ni, nire Jaunaren ama ni ikustera etortzeko? 44 Zure agurra nire belarrietara iritsi orduko, pozez punpaka hasi zait haurra sabelean. 45 Zorionekoa zu, Jaunak esan dizuna beteko dela sinetsi duzulako!»
57 Denbora bete zitzaionean, Elisabetek semea izan zuen. 58 Jakin zuten auzokoek eta ahaideek zein erruki handia izan zion Jaunak, eta harekin batean poztu ziren. 59 Jaio eta zortzi egunera, haurra erdaintzera joan ziren, eta aitaren izena ipini nahi zioten, Zakarias.
60 Baina amak esan zuen:
–Ez, Joan izango du izena.
61 Esan zioten:
–Ez duzu senitartean inor izen horretakorik.
62 Orduan, aitari galdetu zioten keinuka, ea zein izen nahi zion jarri.
63 Hark oholtxo bat eskatu zuen eta bertan idatzi: «Joan du izena». Denak harriturik gelditu ziren. 64 Bat-batean, mihia askatu zitzaion Zakariasi, eta berriro hitz egiten eta Jainkoa goresten hasi zen.
65 Auzoko guztiak beldurrak hartu zituen, eta Judeako mendialde guztian zabaldu zen gertatuaren berri. 66 Entzuten zuten guztiek beren baitarako esaten zuten: «Zer izango ote da ume hau?» Zeren Jauna lagun baitzuen.
Jesusen Jaiotza
(Mt 1,18-25)
1 Garai hartan, mundu guztiaren errolda egiteko agindu zuen Augusto enperadoreak
. 2 Lehen erroldatze hau Siriako
gobernari Kirino zela egin zen. 3 Beraz, erroldatzera joan ziren denak, nor bere herrira. 4 Jose ere, Daviden familia eta jatorrikoa baitzen, Galileako Nazaret herritik Judeako Belen zeritzan Daviden herrira igo zen
5 bere emazte Mariarekin, erroldatzera. Maria haurdun zegoen.
6 Belenen zeudela, haurra izateko egunak bete zitzaizkion, eta 7 lehen-semea izan zuen; oihaletan bildu eta abere-aska batean ezarri zuen, ez baitzen ostatuan haientzat tokirik.
Aingeruak eta artzainak
8 Baziren inguru hartan artzain batzuk, gauez kanpoan artaldea txandaka zaintzen. 9 Jaunaren aingerua aurkeztu zitzaien eta Jaunaren aintzak argiz inguratu zituen; haiek beldur-ikaraz gelditu ziren,
10 eta aingeruak esan zien: «Ez beldurtu! Hara, berri on pozgarria dakarkizuet, bai zuentzat, bai herri osoarentzat ere:
11 Salbatzailea, hau da, Mesias Jauna, jaio zaizue gaur Daviden herrian.
12 Eta hona seinalea: jaioberri bat aurkituko duzue oihaletan bildua eta askan etzana».
13 Bat-batean, zeruko aingeru-talde handi bat azaldu zen aingeruaren inguruan, Jainkoa goretsiz: 14 «Aintza zeru gorenean Jainkoari eta bakea lurrean berak hain maite dituen gizon-emakumeei!»
13 Bat-batean, zeruko aingeru-talde handi bat azaldu zen aingeruaren inguruan, Jainkoa goretsiz: 14 «Aintza zeru gorenean Jainkoari eta bakea lurrean berak hain maite dituen gizon-emakumeei!»
Egiptora ihesi
13 Jakintsuek alde egin ondoren, Jaunaren aingerua agertu zitzaion ametsetan Joseri eta esan zion: «Jaiki, hartu haurra eta ama, eta zoaz ihesi Egiptora. Egon han nik esan arte, haurraren bila ibiliko baita Herodes, hilarazteko».
14 Hartu zituen, beraz, Josek haurra eta ama gauez, eta Egiptora alde egin zuen. 15 Han bizi izan zen, Herodes hil arte. Horrela, Jaunak profetaren bidez esana bete zen: Egiptotik etortzeko dei egin n
Belengo haurren hilketa
16 Herodes erregea, jakintsuek engainatu egin zutela oharturik, biziki haserretu zen, eta Belenen eta inguruetan bi urtez azpiko haur guztiak hiltzeko agindu zuen, jakintsuek adierazitako denbora kontuan harturik. 17 Honela bete zen Jeremias profetak esana:
Egiptotik itzuli eta Nazareten bizi
19 Herodes hil ondoren, Joseri Jaunaren aingerua agertu zitzaion ametsetan Egipton, 20 eta esan zion: «Jaiki, hartu haurra eta ama, eta zoaz Israelera, hilak baitira haurra hil nahian zebiltzanak».
21 Hartu zituen Josek haurra eta ama, eta Israelera joan zen. 22 Baina jakin zuen Herodesen ordez honen seme Arkelao
zegoela Judean errege, eta beldurra sartu zitzaion hara joateko. Eta, ametsetan adierazi zitzaiolarik, Galileara jo zuen, 23 eta Nazaret izeneko herrian jarri zen bizitzen; horrela bete zen Jainkoak profeten bidez esana: «Nazaretarra
esango diote».
|
Ezteiak Galileako Kanan
1 Hiru egunera, ezteiak izan ziren Galileako Kanan, eta han zen Jesusen ama.
2 Jesus eta beronen ikasleak ere gonbidatu zituzten ezteietara. 3 Eta ardoa amaitu baitzen, esan zion amak Jesusi:
–Ez dute ardorik.
4 Jesusek erantzun zion:
–Utz nazazu bakean, emakume. Oraino ez da etorri nire ordua
5 Jesusen amak honela esan zien zerbitzariei: «Egin horrek esango dizuena».
6 Baziren han harrizko sei ur-ontzi, juduek beren garbikuntzetarako erabili ohi zituztenak, ehunen bat litrokoa bakoitza.
 
7 Jesusek esan zien zerbitzariei:
–Bete ontziak urez.
Haiek goraino bete zituzten. 8 Orduan, esan zien:
–Atera pixka bat eta eraman mahaizainari.
Hala egin zuten haiek.
9 Mahaizainak ardo bihurtutako ura dastatu zuen, nongoa zen jakin gabe; zerbitzariek, bai, bazekiten, beraiek atera baitzuten ura. Ardo berria dastatu zueneko, senarrari dei egin 10 eta esan zion: «Jende guztiak ardorik onena atera ohi du lehenik eta, jendea aski edanda dagoenean, arruntagoa; zuk, berriz, orain arte gorde duzu ardorik onena».
11 Bere lehen mirarizko seinale hau Galileako Kanan egin zuen Jesusek; honela, bere Jainko-aintza agertu zuen, eta ikasleek sinetsi egin zuten harengan.
12 Ondoren, Kafarnaumera joan zen bere ama, anai-arreba eta ikasleekin, eta han egon ziren zenbait egunez.
|
25 Jesusen gurutzearen ondoan zeuden haren ama, amaren ahizpa
, Maria Kleofasen emaztea, eta Magdalako Maria.
26 Jesusek, bere ama eta honen ondoan maite zuen ikaslea ikusirik, esan zion amari: «Emakume, horra hor zure semea».
27 Gero, ikasleari esan zion: «Horra hor zure ama». Eta ordudanik ikasleak bere etxean hartu zuen.
Jesusen heriotza
(Mt 27,45-56; Mk 15,33-41; Lk 23,44-49)
28 Ondoren, Jesusek, guztia betea zegoela jakinik, Liburu Santuak esana erabat bete zedin, esan zuen: «Egarri naiz».
29 Bazen han pitxer bat ozpinez betea. Orduan, belaki bat ozpinetan busti eta, kanabera bati muturrean erantsirik, ahora hurbildu zioten.
30 Ozpina edan zuenean, Jesusek esan zuen: «Betea da dena». Eta, burua makurtuz, azken arnasa eman zuen.
1 Mendekoste-eguna iritsi zenean, toki berean bildurik zeuden guztiak
.
2 Bat-batean, haize-boladarena bezalako burrunba etorri zen zerutik eta beraiek zeuden etxe guztian durundi egin zuen. 3 Orduan, suzko mihiak bezalako batzuk ikusi zituzten, bakoitzaren gainean bana kokatzen.
4 Denak Espiritu Santuaz bete
ziren eta hizkuntza arrotzez hitz egiten hasi, bakoitza Espirituak eragiten zion eran.
5 Egun haietan judu jainkozale asko ziren Jerusalemen, eguzkiaren azpian diren nazio guztietatik etorriak. 6 Burrunba hura entzutean, hara bildu zen jendea samaldan, eta txunditurik gelditu ziren, nork bere hizkuntzan hitz egiten entzuten baitzien. 7 Zur eta lur
, honela zioten: «Mintzo direnok, ez ote dira denak galilearrak? 8 Nola daiteke, bada, guretako bakoitzak bere jatorrizko hizkuntzan horiei entzutea? 9 Baditugu gurekin partiar, mediar nahiz elamdarrak; baita Mesopotamian, Judean nahiz Kapadozian, Ponton nahiz Asian bizi direnak ere; 10 badira gure artean Frigia nahiz Panfiliakoak, Egipto nahiz Zirene inguruko Libia aldekoak, baita erromatarrak ere
; 11 eta denok, judu eta juduberri
, kretar eta arabiar, Jainkoaren egintza miragarriak geure hizkuntzetan aipatzen entzuten diegu».
12 Harriturik eta zer pentsa ez zekitela, «Zer da hau?» galdezka ari ziren elkarren artean.
13 Beste batzuek, aldiz, honela zioten isekaz: «Edanak daude».
SAN ISIDRO LABRADOR
(Madril inguruan bidean 1080 - Madril, 1130) Santo Spanish, Villa de Madrid eta nekazarien zaindari. Ez santu buruzko datu biografiko gehiegi izan arren, mundu hori familia xume baten barruan iritsi zen, eta handik gutxira, Madrilgo konkistatu aurretik, etxe bat non Water Street da gaur ere badirudi. laster umezurtz zegoen, hain gazteak Isidro bizibidea bilatzen den pocero bezala lan azkenik nekazari gisa erabili arte.
Noiz Ali, Marokoko erregeak, eraso Madrid 1110 urtean, Isidro beste asko bezala egin eta Torrelaguna, non jarraitu bizitza mota bera, lan eta otoitz eskainitako, orain arte hartu zuen zuen mugitu. zen herri honetako parrokian bertan ezkondu zen Mary izeneko emakume gazte bat, Uceda jaiotzez, zeinen dote bere jaioterrian, izan zen ezkontideen kausa finkatu lurra lantzeko beren kabuz ere etxalde bat zuen .
Isidro jainkozale eta elizkoia zen arren, bere emaztea ez zen urruti atzean Zentzu honetan, ezta industriousness dagokionez, denak ere Kondaira, Jainkoaren sorrarazten du, nork bere kontaezinak laguntza granjearan onuradun arabera egin ere batzuetan, mirariz salbatu zituen zuten erori sakona ondo edo noiz onartzen dryshod Mary ibai Jarama gainetik pasatu eta, beraz emateko desleialtasuna fabrications aurkako jendeak bota kentzeko bere seme bakarra da.
1119 urtean, Isidro itzuli zen Madrilera, eta journeyman bat Juan de Vargas zerbitzura nekazari gisa lan egin du. Bere San Andrés, non Mass egunsentian entzun zuen goizero eliza ondoan etxebizitza ezarri zuen, eta, ondoren, Segoviako zubia bere zaindariaren lurraldea -azkena beste Manzanares aldean zeuden zeharkatu beraiek prestatu lantzera lan gogorra aurrean golde lurra. Da dena izan behartsuei zuen emanez erran, gose usoak oraindik eginiko ogi apurrak bertan elikatzen.
Denboraren poderioz bereizita ezkontideen erabaki santutasun handiagoa bizitza bat eramaten da; eta Isidro Madrilera abiatu, Maria Caraquiz zegoen bitartean kaperan, zein swept eta eguneroko tidied zaintzeko eskainitako, berriz, olioa irudia pizten hori ordaintzeko eske. Bereizketa santuaren azken gaixotasunaren arte iraun zuen, noiz Mary albiste izan zuen bere senarra hil aingeru bat da. erabaki bera Villa zuena zuen eta ez zuen bere senarraren aldetik bereizteko egin zuen bere azken arnasa arte. Ondoren Caraquiz zuen eta, urte batzuk ondoren, ere hil zen.
Fariseuaren eta zergalariaren parabola
9 Honako parabola hau esan zien Jesusek beren buruak zintzotzat hartzen eta besteak gutxiesten zituzten batzuei:
10 «Bi gizon tenplura igo ziren otoitz egitera, bata fariseua eta bestea zergalaria
. 11 Fariseuak, zutik, honela ziharduen otoitzean bere baitan: “Ene Jainkoa, eskerrak zuri besteak bezalakoa ez naizelako: lapur, gaizkile edota adulteriogile; ezta horko zergalari hori bezalakoa ere.
12 Astean bi bider egiten dut barau, eta ondasun guztien hamarrenak ordaintzen ditut”.
13 «Zergalaria, berriz, urruti gelditurik
, ez zen begiak lurretik altxatzera ere ausartzen, baizik eta bular-joka ari zen esanez: “Ene Jainkoa, erruki zaitez bekatari honetaz”.
, ez zen begiak lurretik altxatzera ere ausartzen, baizik eta bular-joka ari zen esanez: “Ene Jainkoa, erruki zaitez bekatari honetaz”.
14 «Benetan diotsuet azkeneko hau Jainkoarekin bakean itzuli zela etxera; fariseua, berriz, ez. Zeren eta bere burua goratzen duena beheratu egingo baitu Jainkoak, eta bere burua beheratzen duena, goratu».
JAINKOAREN ZANTZUAK
1- Inork ez bazaitu maite, nire poza zu
maitatzea da.
2.- Negar egiten baduzu, gogoz kontsolatuko zaitut.
3.- Ahula baldin bazara, nire indarra eta poza emango dizut.
4.- Inork ez badu zure beharra, zure bila joango naiz
5.- Ez baduzu ezertarako balio, niretzako garrantzi handia duzu .
6.- Hutsik bazaude, nire samurtasunak beteko zaitu
7. Beldurrez bazaude, nire eskuetan eramango zaitut.
8.- Ibili nahi baduzu, zurekin joango naiz.
9.- Deitzen badidazu, berehala etorriko naiz zugana.
10.- Galtzen bazara , zu aurkitu arte, ez dut atsedenik hartuko.
ZEURE BURUA EZAGUTU
1.- Ilunpetan baldin bazaude, zure pausoetarako argia izango naiz.
2.- Gosez bazaude, zuretzat bizia ematen duen ogia izango naiz.
3.- Hitz egin nahi baduzu, beti entzungo dizut.
4.- Neri begira bazaude, zure bihotzean egia ikusiko duzu.
5.- Preso baldin bazaude, bisita egingo dizut
6. Baldin bazoaz, ez dut nahi zurikeriarik ikusi.
7.- Zure etsaia naizela uste baduzu, ez naiz zure gainetik jarriko.
8.- Nire aurpegia ikusi nahi baduzu, behatu lore bat, iturri bat, ume bat.
9.- inor ez bada zutaz oroitzen, barne barnetik nik gogoan izango zaitut.
10.- Ixiltasuna baldin bazara, nire hitza biziko da zure bihotzean.
Un cargador de agua de la India tenía dos grandes vasijas que colgaba a los extremos de un palo y que llevaba encima de los hombros. Una de las vasijas tenía varias grietas, mientras que la otra era perfecta y conservaba toda el agua al final del largo camino a pie, desde el arroyo hasta la casa de su patrón. Pero cuando llegaba, la vasija rota solo tenía la mitad del agua.
Durante dos años completos esto fue así diariamente. Desde luego, la vasija perfecta estaba muy orgullosa de sus logros, pues se sabía perfecta para los fines para los que fue creada. Pero la pobre vasija agrietada estaba muy avergonzada de su propia imperfección y se sentía miserable porque solo podía hacer la mitad de todo lo que se suponía que era su obligación.
Después de dos años, la tinaja quebrada le habló al aguador diciéndole: "Estoy avergonzada y me quiero disculpar contigo porque, debido a mis grietas, sólo puedes entregar la mitad de mi carga y sólo obtienes la mitad del valor que deberías recibir".
El aguador apesadumbrado, le dijo compasivamente: "Cuando regresemos a la casa, quiero que notes las bellísimas flores que crecen a lo largo del camino".
Así lo hizo la tinaja. Y en efecto, vio muchísimas flores hermosas a lo largo del camino; pero de todos modos se sintió apenada porque al final, sólo quedaba dentro de sí la mitad del agua que debía llevar.
El aguador le dijo entonces: "¿Te diste cuenta de que las flores sólo crecen de tu lado del camino? Siempre he sabido de tus grietas, y quise sacar el lado positivo de ello. Sembré semillas de flores a lo largo de todo el camino por donde vas, y todos los días las has regado, y por dos años yo he podido recoger estas flores para decorar el altar de mi Maestro. Si no fueras exactamente como eres, incluidos tus defectos, no hubiera sido posible crear esta belleza"
a uno de nosotros tiene sus propias grietas. Todos somos vasijas agrietadas, pero debemos saber que siempre existe la posibilidad de aprovechar las grietas para obtener buenos resultados...
Dedicado a todos mis amigos, que aprovechan sus grietas para hacer crecer hermosos jardines...
Las cajas de Dios
Tengo en mis manos dos cajas que Dios me dio a guardar.
Me dijo: Pon tus tristezas en la negra, y todas tus alegrías en la dorada.
Seguí estas palabras y en ambas cajas tristezas y alegrías guardé respectivamente.
A pesar de que la dorada se hacía más pesada día con día, la negra era tan ligera como antes...
Lleno de curiosidad, abrí la caja negra para ver lo que ocurría, y vi en el fondo de la caja un agujero por donde mis tristezas habían desaparecido.
Se la mostré a Dios y le dije:
Me pregunto ¿dónde están mis tristezas?
Y con una tierna sonrisa me respondió:
"Hijo mío, todas ellas están aquí conmigo".
Le pregunté: Dios mío, ¿por qué me diste las cajas? ¿Por qué la dorada, y la negra con agujero?
Y él me respondió: "Hijo mío, la dorada es para que tomes en cuenta todas tus bendiciones, la negra es para que puedas olvidar".
Suscribirse a:
Entradas (Atom)